قلبی که با زنجیر کفر و هوی و هوس بسته باشد ، از سفر های روحانی و معنوی

باز می ماند امّا نماز حقیقی آنرا از اسارت ، نجات می بخشد و قادر می کند که از

زندان ملک به عالم ملکوت بر آید و در آن به سیر و سفر بپردازد .

خدای تعالی فرمود :

آیا در حقایق قرآنی ،اندیشه نمی کنند یا بر دلهایشان قفل است ؟

و براستی که تدبّر نکردن در آیات تکوینی و تشریعی پروردگار ، لجاجت و سر سختی

در برابر حقّ و حقیقت ، رد کردن تعالی عالی اسلام ، ارتکاب گناهان ، بی توجّهی با

ذات اقدس حضرت حقّ ، قطع ارتباط با خدا و انکار او ، همگی نشانه های بسته

بودن درهای قلب و انیشه است و نماز حقیقی را باید کلید دل دانست ؛ زیرا قویترین

وسیلِۀ ارتباط با خدا ، باز دارنده از گناهان و گشاینده دلها بسوی خدا و عوالم غیب

است . هم به انسان ،شرح صدر ؛ یعنی قدرت شناخت ، دانش و بینش حقیقی ،

اخلاص ف خلق و خوی نیک و آزادی روح و اندیشه می بخشد و هم غم و اندوه را

می زداید و دل را می گشاید .